Çok sözüm var söylenecek. De…ne gerek var şimdi onları yazmaya. Herkes kendi niyetini okuyor nasılsa.
Belki de hakiki aşk aslında platonik bir platformdur daima!
Birlikteyken ‘Ben sana resmen aşığım’ destanları. Bittiğinde ‘Zaten aşk değildi’ söylemleri. Aynen böyledir ülkemin döner kavşakları. Sözü daha fazla uzatamam, ayıp olur sözün bazı uygun düşen uyakları.
Ayrılınca ‘Üstümden bi ağırlık kalktı’ demişsin. Doğrudur. Sana taşıdığım anlamlardı yükün. Şimdi onlarsız eskisi kadar hafifsin!
Bazıları için aşk, birkaç saatlik sakız oldukça, diğerleri de onu birkaç zaman çiğneyip sonra tükürmeyi sürdüreceklerdir.
Çocukken her şeye sahip olmanın anahtarıydı bir kez ağlamak. Sonra büyüdük. Şimdi tam tersine işliyor kural. Binlerce kez ağlıyoruz da bizim olmuyor tek bir şey!
Gittiğinde zalimliğin ve anılar gelecek aklına, ağlarsın. Belki pişman olur belki olmazsın. Ama mzinin gölgesinden kurtulamazsın. Şimdi benden sana elveda. Yana yana yıkılsan da dönme artık bana!
Ne yaparsak yapalım boşuna, artık olmuyor seninle. Ne olur beni anla. Yaşananların hatırına sus ve şansını zorlama. Diyelim birbirimize: ‘ Elveda!’
Ayrılık şarkıları geliyor etraftan. Gördüğüm ve duyduğum her şey ayrıldığımızın resmidir sanki. Nereye baksam kopmuş bir hayat ve nereye baksam ağlayan gözler. Ayrılanların dünyasında yeni bir yalnızım artık.
Mahşere kadar sürecek bir gecenin içindeyim artık, sabah olmuyor günlerime. Yalnızlık egemen olmuş yüreğime, acıların en derinini çekiyorum sözlerini anımsayınca, sonra da küsüp kırılıyorum hayata. Elveda deyişlerin aklımda. Mutsuzluğumla boyuyorum dünyayı.
Uzun bir hayat ve bereketli bir ömrümüz varken bu dünyada, yaşamayı zehrettin bana. Dualarım yine de hep seninle olacak. Bu sana son elveda.
Senden sonra hep biraz dertli, hep biraz kederliyim. İşin doğrusu dert biraz değil,o lafın gelişi. Ben hep çok dertliyim artık, hep çok kederli. Sen elveda dediğin günden beri bana ben de sinirliyim hayata. Ve senin için hep nöbetteyim ayrılıkta!
Sana şiirler yazdım, anlattım hayatı ve insanları. Oysa sen hep başka konularda ve başka ünitelerdeydin. Dersi hiç ciddiye almadın. Geçici baharlara aldandın. Her defasında elvedalara kaldın. Şimdi kendini kanıtladın insafsızlıkta da. Artık benden de sana elveda.
Şimdi sen tamir etmeye kalkmamalısın kalbimi, nasılsa başaramazsın. Sözlerimin önüne geçme, artık durduramazsın. Ok yaydan çıktı bir kere sayende, sen çok pişman olacaksın. Elveda sana, aşkına ve anılara ve sana dair olan umutlara!
Tamam diyorum aşka. Ve bu vefasız dünyaya. Gidiyorum ölüm denen kumara. Her şeyi terk ettim ve miras bırakıyorum sana. Hadi mutlu ol. Elveda.
Yokluğun zor, biliyorum ama avutacağım kalbimi. Gerçeklerin en dayanılmazlarını saklıyorum kendimden. Sen gittin ya, her şeyi elvedayla bıraktın. Başlarken bitti bu güzelim sevda erkenden.
Yarınsız bir sözüm, gelecek için değersiz bir insanım anladım bunu. Senin için sadece biriymişim, senin için ayrı bir dünyaymışım, anladım bunu elveda.
Sipariş edilen sevdaların menüsü yapmışlar beni. Kim istediyse en güzel rollerle aldı istediğini. Sahte gülücükler ve sahte sözlerdi silahları. Her seferinde içi boş bir elveda. Kaldım tek başıma. Ölüm ve ben baş başa.
Sensizlik dayanılmaz oldu artık. Bunlar son sözlerim. Belki pişmanlık sarar vicdanını ve belki olur ya ruhunla gözlerin de ağlar. Elveda sana ve hülyalara, elveda!
Kırmak değil herkesi kazanmak istedim; kimseleri üzmek değil, herkesi güldürmek istedim. Kendim içinse bir seni diledim. Ama hiçbir isteğim olmadı ve dileğim gerçekleşmedi. Eelveda demek istemezdim sana, ama sonuç bu şimdi, kusura bakma!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder